Er lijkt maar geen einde te komen aan de huidige consolidatiegolf in de Chemische sector. Die kwam alweer 18 maanden geleden op gang, toen Dow Chemical de intentie wereldkundig maakte om $ 69 miljard neer te tellen voor concurrent DuPont. Sindsdien is het snel gegaan. In 2016 hadden overnames in de chemiesector een waarde van in totaal $ 263, 7 miljard tegen $ 177, 4 miljard in 2015. Het laatste nieuws is dat het Zwitserse Clariant en het Amerikaanse Huntsman nauw willen gaan samenwerken.
Het is duidelijk dat de huidige consolidatiegolf de sector grondig van aangezicht zal veranderen en dat is nodig ook. Deze sector worstelt al sinds het uitbreken van de financiële crisis met een zwakke vraag. Het probleem is dat ze alleen maar in lijn met de ontwikkeling van het bruto binnenlands product kan groeien, een enkele niche daargelaten. De wereld gaat gebukt onder een gebrek aan economische groei. Gebrek aan omzetgroei dwingt bedrijven om op middelen te zinnen die dat probleem ondervangen. Het overnemen van concullega’s en het snijden in de kosten is tot dusverre de meest geijkte oplossing. Door groter te groeien en meer marktaandeel te verwerven hopen bedrijven hun positie ten opzichte van toeleveranciers en klanten te versterken.
De recente deals in de agribusiness onderstrepen nadrukkelijk deze uitgangspunten. Deze sector kampt al langere tijd met lage prijzen als gevolg van de malaise in de landbouw. Prijzen zijn laag, omdat oogsten overvloedig zijn. Dow en DuPont maakten in december 2015 hun voorgenomen samengaan bekend onder druk van activistische aandeelhouders om de kosten drastisch te verlagen. Door het samengaan, wordt het portfolio aan zaden en bestrijdingsmiddelen in één klap een stuk indrukwekkender. Hetzelfde gebeurt als Bayer definitief groen licht krijgt om Monsanto over te nemen. De Duitsers proberen hun aandeelhouders te verleiden met grote kostenbesparingen en een indrukwekkend portfolio.
Kostenbesparingen en schaalgrootte zijn echter niet het enige motief om de sector op zijn kop te zetten. Aan de horizon doemt ook nieuwe concurrentie. Vooral de Chinezen laten zich gelden. In 2016 liet ChemChina het oog vallen op het Zwitserse Syngenta. ChemChina gaat waarschijnlijk ook samen met het staatsbedrijf Sinochem, waardoor het grootste chemiebedrijf ter wereld ontstaat. Daardoor is een nieuwe realiteit ontstaan. In enkele jaren tijd is China veranderd van een importeur van Chemische bulkproducten naar een exporteur ervan. Dat zet verder druk op de prijzen, wat weer de noodzaak tot consolidatie vergroot.
Een laatste motief om snel groter te groeien is de positie aan de onderhandelingstafel. De sector wordt enerzijds onder druk gezet door toeleveranciers, voornamelijk de energiereuzen, en anderzijds door grote en sterke afnemers als de automotives en de farmaceuten. Door samen te gaan denkt de sector een geloofwaardigere gespreksgenoot te worden. Dat proces is misschien het meest zichtbaar in de subsector industriële gassen. Deze subsector verkeert in een permanente staat van consolidatie. Het samengaan van het Duitse Linde en het Amerikaanse Praxair is ongeveer de laatste stap in dit proces, waardoor nu alleen nog maar grote partijen gespreksgenoot zijn van bijvoorbeeld de staalindustrie.
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.