Het begint erop te lijken dat Donald Trump de president van de zwakke dollar wordt. Deze munt zakt steeds verder weg tegenover een mandje van concurrerende valuta’s. Sinds het begin van het jaar heeft de dollar 10% aan waarde ingeboet. De voornaamste oorzaak van de teloorgang is de opmars van de euro.
Hoe nu verder? Om die vraag te beantwoorden is eerst een verklaring nodig voor de huidige zwakte. Er zijn uiteraard meer verklaringen dan slechts een. De eerste is uiteraard het huidig monetair beleid. De Fed ziet voorlopig geen opleving van de inflatie. Daar volgt uit dat de yield op de treasury niet ver omhoog zal kruipen waardoor er weinig geld naar de VS zal stromen. Daarmee valt de basis weg onder een mogelijke waardestijging van de dollar.
De tweede verklaring is zoals gezegd de opmars van de euro. Opvallend daarbij is, dat de valutamarkten vooruit lopen op de obligatiemarkten. Zaken gaan steeds beter op het oude continent met als gevolg dat centrale bankiers zich steeds nadrukkelijker uitlaten over het huidig monetair beleid. Handelaren denken daar het hunne van en concluderen dat de ECB zich voorbereidt op een geleidelijke afbouw van het huidige verruimingsprogramma. Een meerderheid gelooft dat zulks al in september kan aanvangen. Mocht dat niet gebeuren, dan dreigt een grote teleurstelling met als gevolg dat de euro in de uitverkoop gaat.
Een laatste verklaring voor de verzwakkende dollar is het teleurstellende optreden van de huidige president van de Verenigde Staten. Donald Trump is er tot dusverre niet in geslaagd om zelfs maar een belangrijke verkiezingsbelofte in te lossen. De meest flagrante mislukking was zijn poging Obamacare te herroepen. Het waren zijn eigen Republikeinse medestanders die een spaak in het wiel staken. Daarmee lijkt het beleid om de gezondheidszorg in de VS te hervormen definitief op een dood spoor beland. Dat wekt twijfel of de president er wel in zal slagen om zijn bredere agenda voor het revitaliseren van de Amerikaanse economie kan doorvoeren.
Verwachtingen in de markt waren hoog na de verkiezingen. De dollar won snel aan waarde door het vooruitzicht van de broodnodige belastinghervormingen. Er zou bijvoorbeeld eindelijk beleid gemaakt worden om de bedrijfswinsten, gestald in het buitenland, terug te halen. Het zicht daarop wordt steeds minder en dat heeft een negatieve impact op de valuta. Sterker nog, de huidige beperkt fiscale aanpassingen zullen de tekorten eerder doen toenemen dan omgekeerd. Het resultaat is dan niet een versterking van de dollar maar een verdere verzwakking.
Een ander zorgelijk aspect voor de dollar vormen de geldstromen. De afgelopen 3 à 4 jaren is er veel geld de Verenigde Staten binnen gestroomd. Zeker $ 1,5 biljoen is vanuit China naar de VS gestroomd. Ongeveer een zelfde bedrag is vanuit Europa gearriveerd. Maar de economie in Europa trekt aan en met de verkiezing van Emmanuel Macron lijkt de politieke stabiliteit toegenomen. Dat kan voldoende motivatie zijn om geldstromen vanuit de VS naar Europa in gang te zetten. Dat lijkt des te waarschijnlijker als de ECB in september inderdaad besluit te gaan afbouwen. Daardoor zal de yield op obligaties omhoog gaan en dat maakt Europa aantrekkelijker!
De dollar begon zijn opmars in 2014, toen Draghi begon te praten over een mogelijk opkoopprogramma. In die dagen was de euro ongeveer 20% meer waard dan de dollar. Nu lijkt een ommekeer van dit scenario in de maak!
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.