In het afgelopen jaar bereikte de wereldwijde golf aan Fusies en Overnames een waarde van $ 4,59 biljoen. Dat was een record. Het oude record dateerde alweer uit 2007 met een waarde van $ 4,13 biljoen. Het optimisme van die dagen kende geen grenzen, maar in 2008 ontwaakte de optimisten van die dagen uit een mooie droom om in de barre werkelijkheid van een wereldwijde financiële crisis terecht te komen.
Het is een karaktertrek van de huidige financiële sector dat het geheugen slechts van heel korte termijn is en dat het ‘optimisme’ het altijd wint van bedachtzaamheid. Het lijkt dit keer ook weer het geval. Het is dit keer anders, zogezegd. ( Dat hebben we vaker gehoord!). Indertijd speelde Europa een hoofdrol bij de golf aan fusies en overnames. Ongeveer 38% van alle Fusies en Overnames kregen toen hun beslag in het oude werelddeel, in 2015 bedroeg dat percentage 19. Er is dus nog een wereld te winnen. Insiders denken dat Amerikaanse en Aziatische bedrijven waarschijnlijk hun voordeel willen doen met de zwakke euro.
Een ander verschil heet het voorhanden zijn van goedkope financiering, terwijl de doorsnee balans van de corporate sector ook nog eens van gezondheid blaakt. In 2007 bedroeg de rente op de 10jaars treasury 4,6% tegen 2,25% aan het begin van 2016. Bedrijven zitten ondanks de uitgebreide programma’s voor terugkoop van eigen aandelen nog steeds op stapels cash. Voor bedrijven in de S&P 500 gaat het om een bedrag van $ 1,8 biljoen tegen $ 0,8 biljoen in 2007. Beide feiten doen veronderstellen dat er nog heel wat ruimte is voor actie.
Die actie wordt trouwens in 47% van de gevallen geheel of gedeeltelijk gefinancierd met aandelen. De bekendste voorbeelden uit 2015 zijn de overname van Kraft door Heinz en de ‘fusie’ van Du Pont en Dow Chemical. Op deze manier worden de risico’s verbonden aan de overname gedeeld door aandeelhouders van beide partijen. In 2007 lag het risico volledig bij de overnemende partij die zich vaak diep in de schulden moest steken. Onder de huidige omstandigheden heten ceo ’s meer oog te hebben voor zowel risico’s als voor de mogelijke waarde-creatie als uitkomst van de fusie of overname. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn!
Een opmerkelijk verschil met toen is de geringe rol die private equity speelt in al dit overnamegeweld. In 2015 beliep hun bijdrage slechts een bedrag van $ 300 miljard. Dat is deels toe te schrijven aan nieuwe regelgeving die de speelruimte beperkt en deels aan de hoge koers van veel aandelen. De rol van private equity wordt echter deels overgenomen door activistische beleggers als Carl Icahn, Daniel Loeb en Nelson Peltz. Zij zetten hun niet geringe financiële slagkracht in om bedrijven te dwingen om meer aandacht te hebben voor de belangen van de aandeelhouder. Onder druk van het hedge fund Elliot Management besloot EMC zijn zelfstandigheid op te geven en bescherming te zoeken bij het niet beursgenoteerde Dell. De rol van Hedge funds is even opmerkelijk als bedriegend. In 2007 was het onmogelijk dat een hedge fund een bedrijf met een marktkapitalisatie van $ 20 miljard succesvol kunnen belagen. Anno 2015 is geen enkel bedrijf meer veilig, ongeacht de omvang of marktkapitalisatie.
Natuurlijk zijn er ook meer bedachtzame lieden die niet alleen maar de zon zien schijnen in 2016. Ze wijzen op een toenemende regeldichtheid in de Verenigde Staten die moet verhinderen dat bedrijven fuseren met tegenvoeters in het buitenland louter om belasting technische redenen. Zeker in de farmaceutische sector kwamen heel wat fusies en overnames tot stand op louter fiscale basis. Daarnaast hebben toezichthouders steeds meer oog voor het gevaar dat overnames en fusies de concurrentieverhoudingen onherstelbaar in de war sturen. Zo is nog maar de vraag of een bedrijf als Staples zijn naaste concurrent Office Depot voor een bedrag van $ 6,3 miljard mag overnemen. De in 2014 aangekondigde overname van Baker Hughes door Haliburton wacht ook nog steeds op het definitieve groene licht. De vanzelfsprekendheid van de overname kan in 2016 wel eens danig op de proef gesteld worden tot groot chagrijn van betrokken partijen.
Er is dus gerede twijfel of 2016 net zo grandioos gaat uitpakken voor Fusies en Overnames als 2015. Is bovendien het ‘succes’ van 2015 niet zo groot dat het wel heel moeilijk wordt om dat in 2016 te evenaren, laat staan overtreffen. Het is misschien toch gewoon een kwestie van gezond verstand!