Afgelopen week vond in Houston, in Texas, de belangrijke IHS Cera Week conferentie plaats. Alle en iedereen die wat voorstelt in de Amerikaanse olie-industrie gaf acte de présence. Een van de gastsprekers was Ali al-Naimi, de Saoedische minister van oliezaken. Hij had een weinig opwekkende boodschap voor zijn Amerikaans publiek. De schalieproducenten moeten hun productiekosten verlagen of anders maar gewoon stoppen met het oppompen van olie.
De boodschap was hard en duidelijk. OPEC leden als Venezuela proberen OPEC leden en niet-OPEC leden op één lijn te krijgen om door productiebeperkingen de olieprijs te steunen. Volgens de minister van Oliezaken uit Oman, Mohammed Hamed Saif All-Rumhy, is een productiebeperking van 5% - 10% door OPEC en niet-OPEC leden nodig om de markt te stabiliseren. Ali al-Naimi voegde er nog een harde boodschap aan toe. Voor de Saoedische minister is een productiebeperking onbespreekbaar. Waarom zouden producenten met lage kosten hun productie beperken? Dat zou alleen maar goed uitpakken voor producenten met hoge kosten. Dat is in zijn ogen de omgekeerde wereld. De overeenkomst met Rusland betekent in zijn ogen niet meer dan dat de productie bevroren wordt op het niveau van medio januari 2016.
Voor Naimi is het bevriezen van de productie een toepasselijk medicijn om de overschotten weg te werken. Dat kan volgens het Internationaal Energie Agentschap onder de huidige omstandigheden nog wel twee jaar duren. Dat zal echter zijn effecten op de olie-industrie niet missen. Veel schaliebedrijven zullen in de tussentijd het loodje leggen. Nu al hebben 74 van die bedrijven problemen om hun schulden af te betalen en zelfs de rijkste schaliegebieden komen in de problemen. Zowel het Bakkenveld in North Dakota als het Eagle Ford basin in Texas zien de productie voor het eerst in 10 jaar dalen. Het zal komende jaren waarschijnlijk alleen maar erger worden voordat consolidatie kan optreden. De overlevende bedrijven zullen solider zijn, conservatief geleid en minder afhankelijk van externe financiering.
De huidige lage prijzen en de aanhoudende prijzenoorlog, ontketend door Saoedi Arabië, betekent ook een test voor de levensvatbaarheid van het model waarvoor Shell en Exxon gekozen hebben. Deze twee worden sinds kort de ultramajors genoemd. Ze hebben gekozen voor het model Big is Beautiful, maar ten tijde van deze keuze lag de olieprijs nog op een niveau van $ 100 per vat. Ze hadden de financiële slagkracht om overal ter wereld in de meest onherbergzame regio’s naar olie te kunnen speuren.
De lage olieprijs heeft voor een nieuwe realiteit gezorgd. Het gaat er nu om de kosten zoveel mogelijk omlaag te brengen en dat heeft ook consequenties voor de ultramajors. Shell heeft al in 2015 een reeks projecten in Canada beëindigd en Exxon heeft zijn investeringen voor 2016 al met 25% verlaagd ten opzichte van verleden jaar. Als je zo groot bent als genoemde bedrijven, dan zijn verregaande ingrepen noodzakelijk om daadwerkelijk effect te sorteren. Omvang wordt dan een nadeel.
Bij Shell en Exxon erkennen ze, dat het moeilijk zal zijn om onder de huidige omstandigheden van lage prijzen een mooie organische groei te laten zien. Ze weigeren echter te spreken van een mislukt model. Ze wijzen op hun financiële kracht. Zowel Shell als Exxon genereerden in 2015 kasstromen van meer dan $ 30 miljard. Hun raffinagecapaciteit is zo groot, dat beide bedrijven daardoor heel goed in staat zijn om de negatieve gevolgen van de lage olieprijs te compenseren. Die ongekende financiële slagkracht zal beide maatschappijen in staat stellen in de nabije toekomst nog verder te groeien door hun slag te slaan in de schalie-industrie. In hun ogen zullen juist de nieuwe midkap bedrijven als Total, Chevron en BP het erg moeilijk krijgen, als de huidige lage prijzen nog lang aanhouden.
Volgens een oliehistoricus kan het zomaar gebeuren, dat er door de huidige lage prijzen een nieuw hoofdstuk in de oliegeschiedenis wordt geschreven: het tijdperk van de ultramajors. Deze historicus denkt dus, dat Shell en Exxon de juiste weg hebben gekozen. De geschiedenis zal het leren, maar we weten ook dat de geschiedenis geen lessen leert!
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.