Er lijkt maar geen einde te komen aan de daling van de koers van het aandeel Deutsche Bank. Afgelopen vrijdag daalde de koers opnieuw 8,9% tot onder een niveau van € 9,90. De directe aanleiding was het bericht, dat een aantal hedge funds voornemens waren om hun business weg te halen bij Deutsche. Dat bericht verhoogde bij alle betrokken partijen de vrees over de gezondheid van de bank. Die bezorgdheid had recentelijk weer de kop opgestoken toen het Amerikaanse ministerie van Justitie bekend maakte DB een boete op te leggen van $ 14 miljard voor de betrokkenheid bij de verkoop van rommelhypotheken.
Het groeiende rumoer rondom DB had twee majeure gevolgen. De eerste was dat de bank onderwerp werd van de politieke discourse in Duitsland. Woensdag 28 september werd Mario Draghi achter gesloten deuren zwaar onder vuur genomen door Duitse parlementariërs over de mogelijke negatieve gevolgen van diens beleid voor Deutsche Bank. Die bank is immers van groot belang voor de Duitse economie.
Op diezelfde dag berichtte de krant Die Zeit als zou de regering van Angela Merkel samen met Duitse en Europese toezichthouders werken aan een reddingsplan. In het ergste geval zou de Duitse overheid bereid zijn een belang van 25% in de bank te nemen. Voorts zou de regering toegezegd hebben een bodemprijs te garanderen bij de verkoop van bedrijfsonderdelen. Op die manier zou de bank in staat zijn om zijn buffers te versterken. De regering ontkende, maar tevergeefs. De geest was uit de fles en de geruchtenstroom nam alleen maar toe.
In de maalstroom van hele en halve waarheden en geruchten begonnen beleggers vraagtekens te plaatsen bij de gezondheid van het hele Europese bankwezen. De meeste grote Europese banken lijden aan dezelfde kwalen als Deutsche. De drie belangrijkste zijn:
A. de ultra lage rente, waardoor het steeds moeilijker wordt om inkomen te genereren uit de traditionele bankactiviteiten.
B. De aanhoudend stagnerende economische groei in Europa pakt verkeerd uit voor de kredietwaardigheid van klanten van banken
C. De verstoring van de normale gang van zaken onder meer door het beleid van de ECB in combinatie met strengere regelgeving maakt het voor banken steeds moeilijker om inkomen te genereren op de kapitaalmarkten.
Het was de voorzitter van Credit Suisse, Tidjane Tiam, die wat dat betreft olie op het vuur gooide. Tijdens een Bloomberg congres in Londen haalde hij uit naar de in zijn ogen aanhoudende onduidelijkheid over de kapitaalsvereisten voor een bank. Dat zou bij beleggers twijfel doen groeien over het verdienmodel van de sector. Het minste of geringste gerucht zou dan voldoende zijn om voor paniek onder beleggers te zorgen.
Of Tiam hier een juiste voorstelling van zaken geeft, is de vraag. Na bijna 9 jaar financiële crisis is het Europese bankwezen veel minder dan de Amerikaanse tegenvoeters in staat gebleken om zichzelf te herpakken en een nieuwe stevige basis te leggen. Veel banken weigeren hier onbevangen naar te kijken. Hun lot is immers het gevolg van externe factoren. Ze zijn het slachtoffer geworden van de Amerikaanse subprime crisis en/of Griekenland. Het woord introspectie is veel bankiers vreemd! Beleggers zijn dan ook terecht bezorgd over de gezondheid van een sector die moeite heeft zichzelf opnieuw uit te vinden.
Overigens is de kans, dat Deutsche een rol à la Lehman Brothers kan gaan spelen niet zo heel groot. Met deposito’s ter waarde van € 600 miljard is de bank gewoon too big to fail! Bovendien heeft de bank toegang tot de funding faciliteiten van de ECB. Die zijn sinds de financiële crisis speciaal in het leven geroepen om dit soort mogelijke calamiteiten het hoofd te bieden. De kans dat DB gaat omvallen en de rest van het Europese bankwezen in haar val meesleurt, lijkt daarmee niet zo groot. De beperkte verliezen van de Stoxx 600 Banks Index lijken dat idee te bevestigen.
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.