Het landschap is bekend. De rente is laag en blijft waarschijnlijk nog heel lang laag. Als het om economische groei gaat, volgt in veel landen de ene neerwaartse bijstelling de andere. Het aantal faillissementen neemt toe en steeds meer bedrijven hebben problemen met hun schuldenlast, terwijl veel sectoren, waar de malaise overheerst, amper of geen tekenen van herstel vertonen. Wereldwijd zijn er dit jaar 36 corporates omgevallen, waarvan er 30 in de VS. In 2015 gingen in dezelfde periode 25 corporates kopje onder.
Alle seinen staan met andere woorden op rood. Voor de geroutineerde belegger lijkt daarom het moment aangebroken om een deel van die dubieuze schuldenlast voor een prikkie op te kopen. Het kan nu niet lang meer duren voordat de zon weer gaat schijnen. Als dat gebeurt, dan zullen al die assets die ze voor een schijntje hebben opgekocht al snel veel meer waard worden.
Het opkopen van waardeloos geworden assets is sowieso een hachelijke bezigheid. Er staat veel op het spel, maar soms kunnen factoren van buitenaf een ideaal scenario plotsklaps verstoren. Denk bijvoorbeeld aan het opduiken van onbekende juridische afspraken.
Oaktree Capital Management, gespecialiseerd in het investeren in ‘distressed debt’, concludeerde op basis van eigen onderzoek dat de huidige cyclus niet van eerdere cycli verschilt. Veel schulden met een lage beoordeling zuchten onder zwakke economische omstandigheden met als uiteindelijke uitkomst het omvallen van het bedrijf. Dat voorspelt veel zwaar weer. De schuld met junk bedraagt op papier $ 3,5 biljoen. Dat was in het rampjaar 2008/09 ‘slechts’ $ 2,5 biljoen. Uit het onderzoek komt ook naar voren dat de malaise nog steeds in uiteenlopende sectoren huis houdt. Oaktree noemt onder andere scheepvaart, energie, semiconductors en retail.
Een van de minder plezierige conclusies, die voortspruiten uit het onderzoek, luidt dat een wereldwijde opleving van de industrie voorlopig nog op zich laat wachten. Dat geldt zeker voor de scheepvaart. Veel beleggers in distressed debt hebben al een flinke scheur in de broek opgelopen, omdat ze het voor onmogelijk hielden dat scheepstarieven zo ver konden wegzakken. Dat was al erg laag, maar die lage tarieven vertonen absoluut geen neiging om weer omhoog te klimmen. Beleggers hebben te weinig oog gehad voor de ongekende capaciteitsopbouw in de goede jaren. Opletten leek toen overbodig, omdat China toch tot aan het einde der tijden op grote schaal commodities zou blijven importeren.
Zoals gezegd is scheepvaart niet de enige sector waar de malaise van geen wijken wil weten. Op basis daarvan ligt het niet voor de hand dat de macro-omgeving snel verbetert. De malaisestemming wordt overeind gehouden door sterke deflatoire krachten, een zwakke vraag en een al even zwakke groei overal ter wereld. In deze teleurstellende omgeving proberen centrale banken beleggers aan te zetten om risicovoller te beleggen dan eigenlijk verantwoord is. En zo kan het gebeuren dat dit jaar risicovolle assets afwisselend in waarde stijgen of dalen, omdat ze vermalen dreigen te worden tussen enerzijds de kracht van een negatieve rente en anderzijds door de ontnuchterende bedrijfsuitkomsten en macrodata!
Voor beleggers in distressed debt is het een moeilijk traject dat ze moeten afleggen. De harde les kan wel eens luiden dat er in deze cyclus geen prachtig herstel lonkt, niet eens een gematigd. Waarschijnlijk is middelmatig het hoogst bereikbare.